To κομματι που λείπει καθόταν μοναχό του...περιμένοντας καποιον να έρθει να το πάει καπου.Κάποιοι του ταίριαζαν...αλλά δεν μπορούσαν να κυλήσουν.Άλλοι μπορούσαν να κυλήσουν αλλα δεν του ταίριαζαν.Ένας, δεν είχε ιδέα τι σημαίνει ταιριασμα.Και ενας αλλος δεν ηξερε τίποτε για ο,τιδηποτε.Ενας ηταν πολυ ευαισθητος.Ενας αλλος το ανεβασε σε βαθρο...και το αφησε εκει.Σε καποιους ελειπαν πολλα κομματια.Και,τελος παντων,καποιοι αλλοι ειχαν παραπανω κομματια.Εμαθε να κρυβεται απο πεινασμενους.Μερικοι το κοιταξαν απο παρα πολυ κοντα.Αλλοι κυλουσαν και το προσπερνουσαν χωρις να το αντιληφθουν.Προσπαθησε να γινει πιο ελκυστικο...αδικος κοπος.Προσπαθησε να γινει πιο φανταχτερο...αλλα το μονο που κατορθωσε ηταν να φοβισει τους ντροπαλους.Τελικα ηρθε και ενας που του ταιριαζε απολυτα.Ξαφνικα...το κομματι που λειπει αρχισε να μεγαλωνει ...και να μεγαλωνει!
<<Δεν ηξερα οτι θα μεγαλωσεις.>>
<<ουτε εγω το ηξερα>>ειπε το κομματι που λειπει.
<<ψαχνω για το κομματι που μου λειπει,ενα κομματι που δεν θα μεγαλωσει...>>
Ωσπου μια μερα,ηρθε καποιος που φαινοταν διαφορετικος.
<<τι θελεις απο μενα?>>ειπε το κομματι που λειπει.
<<τιποτα>>
<<τι εχεις αναγκη να σου δωσω?>>
<<τιποτα>>
<<ποιος εισαι?>>ειπε το κομματι που λειπει
<<ειμαι το μεγαλο Ο.>>ειπε το μεγαλο Ο.
<<νομιζω πως αυτος που περιμενα εισαι εσυ.Μηπως ειμαι το κομματι που σου λειπει?>>
<<ομως δεν μου λειπει κανενα κομματι.Δεν υπαρχει χωρος που θα μπορουσες να ταιριαξεις...>>
<<κριμα.>>ειπε το κομματι που λειπει.<<ηλπιζα πως θα μπορουσα να κυλησω μαζι σου>>
<<δεν μπορεις να κυλησεις μαζι μου αλλα ισως μπορεσεις να κυλησεις μονο σου.>>
<<μονο μου?ενα κομματι που λειπει δεν μπορει να κυλησει μονο του.>>
<<αληθεια?προσπαθησες ποτε?>>ρωτησε το μεγαλο Ο.
<Οι γωνιες μου ειναι πολυ μυτερες.Δεν ειμαι φτιαγμενο για να κυλαω.>>
<<Οι γωνιες και τα σχηματα αλλαζουν.Τελος παντων πρεπει να σε αποχαιρετησω.Ισως να ξανασυναντηθουμε καποια μερα.>>
Και κυλησε μακρια...
Το κομματι που λειπει εμεινε παλι μονο του.Για πολυ καιρο απλως καθοταν...Μετα,σιγα σιγα,σηκωθηκε στη μια του γωνια...και επειτα σωριαστηκε παλι.Μετα σηκω-τραβα-πεσε...αρχισε να προχωραει...Συντομα οι γωνιες του αρχισαν να στρογγυλευουν...σηκω-τραβα-πεσε, σηκω-τραβα-πεσε...Και το σχημα του αρχισε να αλλαζει...και συναμα να τιναζεται αντι να σερνεται...και επειτα να αναπηδαει αντι να τιναζεται...και στο τελος να κυλαει αντι να αναπηδαειΔεν ηξερε προς το που πηγαινε,δεν το ενοιαζε.ΚΥΛΟΥΣΕ!Τελος το κομματι που λειπει βρηκε το μεγαλο Ο και κυλησαν μαζι. ΤΕΛΟΣ : )
Πριν ξεκινησουμε να αναζηταμε την αγαπη πρεπει να ξεκινησουμε απο τον εαυτο μας.Πως να μας αγαπησουν οι αλλοι οταν εμεις οι ιδιοι δεν αγαπαμε τον εαυτο μας?
Το κομμάτι-που-λείπει συναντα το μεγαλο Ο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου