Dream. Love. Shop.

Dream. Love. Shop.

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Τελικά,για όλα υπάρχει ένα τίμημα.

Ποτε δεν αμφέβαλλα για το οτι τα αληθινα ονειρα καποτε πραγματοποιουνται...Αν θελεις κατι πολύ,γίνεται[!]το εχω πλεον συνηδειτοποιησει.Το μονο σιγουρο βεβαια ειναι οτι παντοτε θα υπαρχει ενα τιμημα.Πιο συγκεκριμενα για να γινει αυτο που θες πρεπει να θυσιασεις κατι αλλο που επισης θελεις.Και εδω μπαίνει το ερώτημα τι θέλεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ-γιατιιι αν θελεις κατι,παλευεις για αυτο,προσπαθεις και κανεις στην ακρη τα παντα-Εαν λοιπον το θυσιασεις για ενα αλλο θελω μαλλον το αλλο θελω υπερισχυει.Το καλο με την ζωη ειναι οτι μπορεις η μαλλον πρεπει να βαζεις προτεραιοτητες.Στο κατω-κατω θα εισαι ευτυχισμενη-ος μονο οταν ξερεις οτι παλευεις για το τι πραγματικα θελεις (και ας μονο παλευεις για αυτο.)

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Υπάρχει και η μέση λύση.

Μοντέλα για… μεγάλα μεγέθη. Υπάρχουν, αλλά δεν είναι κομμάτι άτοπο; Είναι σαν να ονομάζουμε έναν άφωνο, τραγουδιστή. Έναν αμόρφωτο, επιστήμονα. Άρχισες να μπαίνεις στο νόημα; Πριν κατηγορηθώ ως ρατσίστρια, θα το αναλύσω λεπτομερώς και θα δεις πως στο τέλος θα συμφωνήσουμε. Ή και όχι!

Μετά τον τραγικό θάνατο ενός ανορεξικού μοντέλου, αρκετοί οίκοι μόδας άρχισαν να οργανώνουν «εκστρατείες» ούτως ώστε να απαγορευτούν τα κορίτσια με μικροσκοπικό δείκτη μάζας σώματος, στις πασαρέλες.Οι οίκοι μόδας, λοιπόν προσπάθησαν να καταστρέψουν το –αν μη τί άλλο λανθασμένο- ανορεξικό μοντέλο γυναίκας και επέμειναν, μάλιστα, στο να καταργηθεί το λεγόμενο size 0. Μέσα σε όλα αυτά, η γνωστή στυλίστρια Rachel Zoe, έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές για τις ανορεξικές πελάτισσες τις (βλ. Lindsay Lohan, Nicole Richie), για τα λίγα κιλά της, για τα λανθασμένα πρότυπα που πλασάρει αλλά και για την εμμονή της με το size 0. Καλά μέχρι εδώ!

Και κάπου εδώ ας αναλύσουμε, τί ΑΚΡΙΒΩΣ σημαίνει η λέξη «καμπύλες». Καμπύλες δεν σημαίνει κυτταρίτιδα. Καμπύλες δεν σημαίνουν ψωμάκια. Καμπύλες δεν σημαίνει κοιλιά. Καμπύλες ΔΕΝ είναι τα περιττά κιλά! Καμπύλες σημαίνει ένα καλοσχηματισμένο σώμα με μέση, πωπό και στήθος. Για αυτό, λοιπόν και πολλές γυναίκες που παρερμήνευσαν την φράση του αυστηρού αυτού χώρου της μόδας καταφεραν να νομιζουν οτι προκειται για ενα σημείο που λέγεται «άφησα τον εαυτό μου» είμαστε «γυναίκες με καμπύλες». Η φράση αυτή δεν είναι αντίδοτο στα περιττά κιλά! Αυτό πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό βλέπουμε τους ρόλους να αντιστρέφονται και ο ρατσισμός, πλέον, να έρχεται από τις στρουμπουλές γυναίκες. Είναι δε τόσο αστείο το γεγονός πως πολλές γυναίκες (με περιττά κιλά) μιλούν σχεδόν με απέχθεια για τις αδύνατες γυναίκες, πετάνε τη φράση «τα πάχη μου τα κάλλη μου» και το επόμενο λεπτό ανταλλάσσουν δίαιτες. Υπάρχει μια απόσταση από τα εμφανή κόκκαλα στα παραπάνω από εμφανή περιττά κιλά. Γιατί να μην την καλύψουμε; Ή απλούστερα, γιατί να μην τα έχουμε καλά με εμάς;

Το V magazine, πριν λίγους μήνες, εξέδωσε ένα τέυχος αφιερωμένο στα μεγέθη. Το μήνυμα που περνούσε ήταν το ότι, όπως και αν είσαι (ψηλός, χοντρός, κοντός, αδύνατος) πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου. Ό,τι πιο σωστό έχει ειπωθεί. Παρόλα αυτά κατηγορήθηκε άμεσα από αναγνώστες πως προβάλλει την παχυσαρκία! Μέσα στις σελίδες του, υπήρχαν παχύσαρκες γυναίκες (και όχι απλά με περιττά κιλά) σε ρόλο μοντέλων και αυτό χτύπησε άσχημα. Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν είναι σωστό να παρουσιάζουμε ούτε ανορεξικούς ούτε oversized ανθρώπους ως μοντέλα! Ως πρότυπα! Όπως προσπαθούν τα μέσα να καταργηθεί το ανορεκτικό πρότυπο έτσι πρέπει να σταματήσουν πάραυτα να προωθούν το «oversized» μοντέλο. Υπάρχει η μέση λύση.
Τέλος, πρέπει να τονίσουμε πως όσα προβλήματα δημιουργείς στον εαυτό σου προσπαθώντας να χάσεις άπειρα κιλά σε απειροελάχιστο χρόνο, τα διπλάσια προβλήματα υγείας δημιουργείς εαν έχεις πολλά παραπάνω κιλά! Από την γονιμότητα σου, μέχρι την καρδιά και τον εγκέφαλο σου τα πολλά παραπάνω κιλά βλάπτουν. Δεν είναι λόγος, λοιπόν, να αφήνεσαι ή να εφησυχάζεις (σε όποια κατηγορία και αν είσαι) επειδή τα μέσα επικοινωνίας δεν έχουν την αίσθηση του μέτρου… δεν έχουν την αίσθηση της μέσης λύσης.



τραγικη εικονα εφηβης με ανορεξια.


by blog…otsarka

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Το κομμάτι-που-λείπει συναντα το μεγαλο Ο.

To κομματι που λείπει καθόταν μοναχό του...περιμένοντας καποιον να έρθει να το πάει καπου.Κάποιοι του ταίριαζαν...αλλά δεν μπορούσαν να κυλήσουν.Άλλοι μπορούσαν να κυλήσουν αλλα δεν του ταίριαζαν.Ένας, δεν είχε ιδέα τι σημαίνει ταιριασμα.Και ενας αλλος δεν ηξερε τίποτε για ο,τιδηποτε.Ενας ηταν πολυ ευαισθητος.Ενας αλλος το ανεβασε σε βαθρο...και το αφησε εκει.Σε καποιους ελειπαν πολλα κομματια.Και,τελος παντων,καποιοι αλλοι ειχαν παραπανω κομματια.Εμαθε να κρυβεται απο πεινασμενους.Μερικοι το κοιταξαν απο παρα πολυ κοντα.Αλλοι κυλουσαν και το προσπερνουσαν χωρις να το αντιληφθουν.Προσπαθησε να γινει πιο ελκυστικο...αδικος κοπος.Προσπαθησε να γινει πιο φανταχτερο...αλλα το μονο που κατορθωσε ηταν να φοβισει τους ντροπαλους.Τελικα ηρθε και ενας που του ταιριαζε απολυτα.Ξαφνικα...το κομματι που λειπει αρχισε να μεγαλωνει ...και να μεγαλωνει!
<<Δεν ηξερα οτι θα μεγαλωσεις.>>
<<ουτε εγω το ηξερα>>ειπε το κομματι που λειπει.
<<ψαχνω για το κομματι που μου λειπει,ενα κομματι που δεν θα μεγαλωσει...>>
Ωσπου μια μερα,ηρθε καποιος που φαινοταν διαφορετικος.
<<τι θελεις απο μενα?>>ειπε το κομματι που λειπει.
<<τιποτα>>
<<τι εχεις αναγκη να σου δωσω?>>
<<τιποτα>>
<<ποιος εισαι?>>ειπε το κομματι που λειπει
<<ειμαι το μεγαλο Ο.>>ειπε το μεγαλο Ο.
<<νομιζω πως αυτος που περιμενα εισαι εσυ.Μηπως ειμαι το κομματι που σου λειπει?>>
<<ομως δεν μου λειπει κανενα κομματι.Δεν υπαρχει χωρος που θα μπορουσες να ταιριαξεις...>>
<<κριμα.>>ειπε το κομματι που λειπει.<<ηλπιζα πως θα μπορουσα να κυλησω μαζι σου>>
<<δεν μπορεις να κυλησεις μαζι μου αλλα ισως μπορεσεις να κυλησεις μονο σου.>>
<<μονο μου?ενα κομματι που λειπει δεν μπορει να κυλησει μονο του.>>
<<αληθεια?προσπαθησες ποτε?>>ρωτησε το μεγαλο Ο.
<Οι γωνιες μου ειναι πολυ μυτερες.Δεν ειμαι φτιαγμενο για να κυλαω.>>
<<Οι γωνιες και τα σχηματα αλλαζουν.Τελος παντων πρεπει να σε αποχαιρετησω.Ισως να ξανασυναντηθουμε καποια μερα.>>
Και κυλησε μακρια...
Το κομματι που λειπει εμεινε παλι μονο του.Για πολυ καιρο απλως καθοταν...Μετα,σιγα σιγα,σηκωθηκε στη μια του γωνια...και επειτα σωριαστηκε παλι.Μετα σηκω-τραβα-πεσε...αρχισε να προχωραει...Συντομα οι γωνιες του αρχισαν να στρογγυλευουν...σηκω-τραβα-πεσε, σηκω-τραβα-πεσε...Και το σχημα του αρχισε να αλλαζει...και συναμα να τιναζεται αντι να σερνεται...και επειτα να αναπηδαει αντι να τιναζεται...και στο τελος να κυλαει αντι να αναπηδαειΔεν ηξερε προς το που πηγαινε,δεν το ενοιαζε.ΚΥΛΟΥΣΕ!Τελος το κομματι που λειπει βρηκε το μεγαλο Ο και κυλησαν μαζι. ΤΕΛΟΣ : )

Πριν ξεκινησουμε να αναζηταμε την αγαπη πρεπει να ξεκινησουμε απο τον εαυτο μας.Πως να μας αγαπησουν οι αλλοι οταν εμεις οι ιδιοι δεν αγαπαμε τον εαυτο μας?

Το κομμάτι-που-λείπει συναντα το μεγαλο Ο.